دانستنی های منفی در مورد شکر بر روی مغز / مرکز نوروتراپی خوب در تهران

 

مغز نسبت به سایر ارگان های بدن انرژی بیشتری مصرف می کند.

و گلوکز منبع اصلی سوخت آن است.

اما چه اتفاقی می افتد که رژیم غذایی استاندارد آمریکایی ها در معرض مقدار زیادی قند قرار دارند؟

قند اضافی در مغز ، هم مهارت های شناختی و هم کنترلی را مختل می کند.

برای بسیاری از افراد ،مصرف کمی قند ، اشتیاق بیشتری را  تحریک می کند.

شکر در مرکز پاداش مغز اثرات داروئی دارد.

دانشمندان پیشنهاد كردند كه غذاهای شیرین – همراه با غذاهای شور و چرب

– می توانند اثراتی مانند اعتیاد  مغز انسان ایجاد كنند .

که باعث از بین رفتن خود كنترلی ، پرخوری و افزایش وزن بعدی شوند.

 

در انسان های اولیه ، این محرک کمک می کرد تا آنها را به سمت غذاهای

غنی از کالری ، که در صورت کمبود غذا به بقا کمک می کند ، سوق دهد.

اما اکنون این انگیزه ابتدایی به همه گیری های ما از چاقی و دیابت کمک می کند.

ویژگی های رفتاری و عصبی بیوشیمیایی سوء مصرف مواد و پرخوری

کاملاً مشابه است.

و دانشمندان در حال دستیابی ایده اعتیاد به مواد غذایی هستند.

پاسخ  بدن به پاداش شکر

در انسان ، غذاهای پر گلیسمی یافت شده است که مناطقی از مغز را که با پاسخ پاداش همراه است فعال می کند.

و احساس گرسنگی شدیدتری را نسبت به غذاهای کم قند  ایجاد می کند.

غذاهایی که باعث بالاتر رفتن قند خون می شوند باعث ایجاد اعتیاد بیشتر در مغز می شوند.

 

تحقیقات منتشر شده در ژورنال آمریکایی Journal of

Clinical Nutrition از شاخص گلیسمی (GI)

 دریافتند که :

خوردن یک وعده غذایی حاوی GI بالا

باعث فعالیت بیشتر مغز در مناطقی که مسئول رفتار خوردن ، پاداش و هوس است می شود.

اعتیاد به قند

مطالعات زیادی در مورد فعالیت های مغزی شواهدی را ارائه می دهد که

تصور می شود پرخوری باعث تغییر در سیستم پاداش مغز ما می شود که

بعداً باعث پرخوری می شود.

تصور می شود که همین روند تحمل همراه با اعتیاد باشد.

با گذشت زمان ، مقادیر بیشتری از ماده برای رسیدن به همان سطح پاداش لازم است.

مطالعات حاکی از این است که پرخوری منجر به کاهش پاداش

و به تدریج ایجاد اعتیاد به غذاهایی با مواد مغذی سرشار از قند ، نمک و چربی می شود.

 

یک مطالعه منتشر شده در PLoS One نشان داد که

غذاهای شیرین می توانند اعتیاد آورتر از کوکائین باشند.

ا گرچه این تحقیقات روی حیوانات انجام شدخ است .

محققان دریافتند که شیرینی زیاد می تواند از پاداش کوکائین حتی در افراد حساس به مواد مخدر و مجازات فراتر رود.

چگونه شکر حافظه را تحت تأثیر قرار می دهد؟

(مرکز تخصصی نوروفیدبک در شمال تهران)

در سراسر بدن ، قند زیادی مضر است.

حتی یک نمونه منفی از افزایش گلوکز در جریان خون می تواند برای مغز مضر باشد .

و در نتیجه باعث کندی عملکرد شناختی و مشکل در حافظه و توجه می شود.

برخی تحقیقات حاکی از آن است که مصرف زیاد قند باعث

التهاب در مغز می شود و منجر به مشکلات حافظه می شود.

یک مطالعه که در سال 2016 منتشر شده در تحقیقات مغزی رفتاری نشان داد که :

نشانگرهای التهابی در هیپوکامپ موش هایی که رژیم غذایی قندی بالایی داشتند دیده پ می شوند.

اما در کسانی که رژیم غذایی استانداردی ندارند ، وجود ندارد.

با این حال خبر خوب این است که این آسیب التهابی ناشی از قند ممکن است دائمی نباشد.

یک مطالعه 2017 در ژورنال Appetite نشان داد که

با پیروی از یک رژیم غذایی کم قند و کم GI ، آسیب حافظه ناشی از مصرف قند قابل برگشت است.

علاوه بر این ، تحقیقات منتشر شده در ژورنال Nutrients در سال 2015 نشان داد که:

کاهش مصرف قند و مکمل اسیدهای چرب امگا 3 و کورکومین باعث بهبود حافظه ی فعال می شود.

 

مصرف قند ظرفیت ذهنی را مختل می کند!

 

افزایش قند خون رگ های خونی را آزار می دهد.

آسیب رگ های خونی مهمترین دلیل عوارض عروقی دیابت است

که منجر به مشکلات دیگری از جمله :

آسیب به رگ های خونی در مغز و چشم ها می شود که باعث ایجاد رتینوپاتی می شود.

مطالعات دیابتیک های طولانی مدت نشان می دهد آسیب مغزی پیشرونده منجر به نقص در:

یادگیری ، حافظه ، سرعت حرکتی و سایر عملکردهای شناختی می شود.

قرار گرفتن در معرض مکرر در مقادیر گلوکز بالا ، ظرفیت ذهنی را کاهش می دهد .

زیرا سطح بالاتر HbA1c با درجه بیشتری از انقباض مغز همراه است.

حتی در مبتلایان به دیابت ، مصرف قند بیشتر با نمرات پایین تر در تست های عملکرد شناختی همراه است.

تصور می شود این اثرات به دلیل ترکیبی از قند خون ،

فشار خون بالا ، مقاومت به انسولین و کلسترول بالا است.

تحقیقات نشان می دهد که یک رژیم غذایی حاوی قند اضافه شده ،

تولید فاکتور نوروتروفیک مشتق شده از مغز (BDNF) ، یک ماده شیمیایی مغز

برای شکل گیری و یادگیری جدید را کاهش می دهد.

طبق مطالعه ای که در مجله Diabetologia منتشر شده است ، سطح پایین تر BDNF نیز با زوال عقل و بیماری آلزایمر مرتبط است.