بهبود نتایج رفتاری بیماران مبتلا به بیش فعالی با نوروفیدبک
یک برنامه توانبخشی ،کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه / بیش فعالی (ADHD) که دارای عملکرد تعادلی ضعیف بودند ، بهبود نتایج رفتاری بیماران مبتلا به بیش فعالی را با بهبود عملکرد شناختی توسط نوروفیدبک بهبود بخشیده است .
محققان نشان می دهند که مشکلات عملکرد تعادل در کودکان مبتلا به ADHD شایع تر از افراد سالم است. از جمله دلایل تعادل ضعیف، اختلالات ویستیبولار است که محققان خاطرنشان کرده اند که بر روی عملکرد توابع شناختی بزرگسالان مانند حافظه فضایی، توجه و جهت یابی تاثیر می گذارد.
در حالی که فعالیت فیزیکی ساختاری با عملکرد شناختی بهبود یافته در انواع مختلف جمعیت مورد مطالعه قرار گرفته است، محققان مطالعات چندانی در مورد تاثیر آن در افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) و مطالعات قبلی در مورد اینکه آیا فعالیت بهبود تعادل می تواند بر عملکرد شناختی در کودکان مبتلا به ADHD تأثیر بگذارد انجام نشده است .
یونس لطفی، دکترای گروه گوش و حلق و بینی، دانشگاه رفاه اجتماعی و علوم توانبخشی، تهران، ایران و همکاران گفته اند:
از آنجایی که تعامل شناختی-وستیبولار به خوبی ثبت شده است، فرض بر این است که اختلال وستیبولار در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعلال – نقص توجه (ADHD) منجر به عملکرد شناختی ضعیف می شود که بر پیشرفت کودکان در مدرسه تأثیر منفی دارد .
محققان برای بررسی اینکه آیا برنامه توانبخشی ویستیبولار میتواند به نفع عملکرد شناختی کودکان مبتلا به اختلال ADHD و ویستیبولار باشد مطالعه ای بر 33 کودک با شرایط همزمان در سنین 7 تا 12 سالگیانجام دادند.
کودکان مبتلا به ADHD توسط روانپزشک با استفاده از معیار DSM IV (تشخیصی و آماری از اختلالات روانی) تشخیص داده شده اند.
محققان به تدریج تابع وستیبول را با چندین معیار سنجش کردند، از جمله شتاب هارمونیک سینوسیال، زیرمجموعه ایکولوموتور Videonystagmography، تست بالقوه میوگنی ناشی از وستیبولار و آزمون مهارت Bruininks-Oseretsky در مهارت موتور.
کودکان به طور تصادفی به دو گروه فعال (n = 17) یا گروه شاهد (n = 16) تقسیم شدند که برای سن معادل با آزمون تکاملی حرکتی همسان بودند.
مداخله توانبخشی ویستیبولار توسط یک درمانگر دو بار در هفته به مدت 12 هفته انجام شد. بر طبق گفته محققان، مداخله به منظور ارتقای ثبات، استقامت و فعالیت روزانه زندگی در نظر گرفته شده است.
عملکرد شناختی در ابتدای آزمون و بعد از مداخله 12 هفته با زمانهای انتخاب واکنش (CRT) و حافظه فعال(SWM) از تست نوروسایکولوژی کمبریج ارزیابی شد.
عملکرد تعادل پایه و پس از مداخله از طریق نه تمرین از جمله : شش مهارت استقامتی (مانند ایستاده در خط مستقیم) و سه آزمایش پویا (مانند راه رفتن روی یک خط) مورد آزمایش قرار گرفت.
محققان گزارش دادند که مداخله در بعضی از جنبه های عملکرد تعادل و همچنین عملکرد شناختی را بهبود بخشیده است.
