چگونه از دست دادن خواب باعث تخریب حافظه جدید در هیپوکامپ

می شود؟

 

ان در واقع شب امتحانی هستند ،

و مطالعه با حجم زیاد شب امتحان باعث می شود تا خواب کمتری داشته

باشند .

طبق تحقیقات دانشگاه میشیگان ، خواب خوب در واقع ممکن است مفیدتر باشد.

سارا آتون و جیمز دلورم ، دانشمندان دانشگاه U-M ، دریافتند که :

موش هایی که از خواب بی بهره هستند ، فعالیت نورونهای بازدارنده

در هیپوکامپ افزایش می یابد ، ناحیه ای از مغز که  برای پردازش و

ذخیره خاطرات جدید ضروری است.

نتایج این پژوهشگران در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده است

و یافته های آنها می تواند بر عملکرد و استراتژی های یادگیری انسان

تأثیرداشته باشد.

تحقیقات قبلی نشان داده بود که یک زمان حساس وجود دارد – چند ساعت پس از یادگیری – که در طی آن موش ها باید بخوابند تا بتوانند حافظه خود را

کامل کنند.

در طول این دوره ، فعالیت عصبی باید بدون هیجان در هیپوکامپ باقی بماند ،

و رونویسی و ترجمه RNA در نورون ها باید به طور طبیعی انجام شود.

آتون و دلورم ، که قبلاً دانشجوی کارشناسی ارشد علوم اعصاب U-M بودند ، ارتباطات احتمالی بین تغییرات فعالیت نورونها پس از یادگیری و تغییرات

در ترجمه پروتئین آنها را مورد مطالعه قرار دادند.

ابتدا برهم کنش بین خواب و بیداری ، فعالیت نورون های هیپوکامپ و

فسفوریلاسیون S6 ، که از ریبوزوم ها تشکیل می شود (اندامکهای کوچکی

کهmRNA را به پروتئین تبدیل می کند ) بررسی کردند.

تصور می شود که این رویداد فسفوریلاسیون بر روی mRNA هایی که

به عنوان نورون ها به پروتئین تبدیل می شوند ، تأثیر می گذارد.

این مقررات ممکن است برای سازگاری با نیازهای متابولیکی در حال

تغییر نورون ها مهم باشد.

برای انجام این کار ، به موش ها یک محرک ترس دادند.

هنگامی که موش ها اجازه داشتند آزادانه به دنبال محرک بخوابند ، آنها مشاهده

کردند  که فسفوریلاسیون S6 در قسمتی از هیپوکامپ به نام قشر دندانه دار افزایش می یابد ( اولین ناحیه ای که در آن خاطرات شروع به شکل گیری می کنند).

اما وقتی موش ها از خواب محروم شدند ،دریافتند که فسفوریلاسیون در

سراسر هیپوکامپ کاهش می یابد.

این باعث شد حافظه موش ها مختل شود که در غیر این صورت در پاسخ

به محرک ترس شکل می گرفت.

سوال بعدی این بود که آیا این کاهش فسفوریلاسیون S6 ناشی از فعالیت ،

همه نورون ها را به طور مشابه بعد از ،از دست دادن خواب تحت تاثیر قرار می دهد؟

آنها با استفاده از بیوانفورماتیک ، فراوانی mRNA های مرتبط با ریبوزوم

های حاوی فسفریله S6 را مقایسه کردند.

آنها همچنین مشخصات mRNA را در شرایط خواب قبلی یا عدم خواب بررسی کرد.

وی مشاهده کرد که پس از محرومیت از خواب ، فراوانی انواع رونویسی

RNA که مشخصاً در نورونهای بینابینی وجود دارند که بیان کننده نوروپپتید

سوماتوستاتین و همچنین انتقال دهنده عصبی بازدارنده GABA هستند ،

افزایش چشمگیری داشته است.

این افزایش نسبی نشان می دهد که فعالیت بیشتر در بین نورون های داخلی

حاوی سوماتوستاتین ، نورون های اطراف را مهار می کند و بنابراین

فسفوریلاسیون کلی S6 در هیپوکامپ ، به عنوان دروازه ای عمل می کند

که شلیک آنها را کند می کند.

هنگامی که آنها این مکانیسم دروازه بازدارنده را در موشهایی که آزاد خوابیده

بودند تقلید کردند ، توانستند فعالیت هیپوکامپ و تقویت حافظه را مختل کنند.

در مقابل ، سرکوب فعالیت بین نورونهای بیان کننده سوماتوستاتین پس از

یادگیری افزایش فعالیت در بین سلولهای عصبی دندانه دار و برای تقویت

حافظه مفید است.

در اختلالاتی مانند:

بیماری آلزایمر ، که در آن مشکلات خواب شایع است ، ممکن است بین مکانیسم فیزیولوژیکی توصیف شده در این مطالعه و از دست دادن حافظه

رابطه وجود داشته باشد.

اما ممکن است عملکرد محافظت از نورون ها یا واکنش روانشناختی

سازگار در برابر خاطرات استرس زا وجود داشته باشد.

از دست دادن خواب گاهی می تواند درمانی باشد. به عنوان مثال :

استفاده از محرومیت از خواب پس از یک رویداد آسیب زا می تواند راهی برای جلوگیری از سندرم استرس پس از سانحه باشد. ”

این مطالعه دریچه ای را برای بررسی بیشتر نحوه تأثیر دستکاری تعادل

نسبی بین فعالیت سلول های عصبی تحریکی و مهاری بر حافظه باز می کند ،

و همچنین مقایسه نحوه تأثیر این مکانیسم ها بین خواب REM و غیر REM می باشد.

 

خلاصه مطلب:

خودتون رو در شب امتحان از خواب محروم نکنید چرا

که همین بی خوابی منجر به تخریب حافظه شما می شود

منبع